نویسنده این مطلب : سرکار خانم "مطيعا" هستند .

قهرمان اصلی این شعر که همانا یک مسلمان انقلابی ، عدالت طلب ، آزادی خواه ، شیعه و ایرانی است . گویی در میدان جنگ های امروزین دنیا ایستاده به دشمن واحد تمامی مسلمانان روکرده ودر حالی که گویی رهبر این همه مسلمان در جهان باشد بی باکانه دشمن را مورد خطاب قرار می دهد که :
به این آتش برس ! هیزم مهیا کن ! مهیاتر !
چرا که تا خدای ابراهیم (ع) نجات دهنده باشد ، هرچه آتش تو گسترده تر باشد چون به فرمان خدا گلستان می شود ، برای ما شیرین و لذت بخش خواهد بود . در عین حال با این که به روح ما گزندی نخواهی رساند اما تمامی این ظلم های تو در پیشگاه خداوند ثبت می شود و به هنگامه طلوع خورشید محشر که هم سوزاننده گنهکاران و هم روشن کننده حقایق گذشته و ظلم های ظالمان است. آنجا این تویی که رسوا می شوی و عاقبتت سوختن خواهد بود . و در ضمن چندان هم امیدوار نباش چرا که تو عمر کوتاهی هم در این دنیا خواهی داشت و هرچه زودتر به عاقبت شومت خواهی رسید . (کنایه از سست بنیاد بودن نظام سرمایه داری غرب در برابر قوام و پایداری و استواری نظام اسلامی)
*****
به ناگاه می افروزد دشمن آتش کین را و فراگیرد این بانگ آن «دلاور رهبر و مسلم تبار» که :
«بسوزان و تماشا کن شهادت پوشی مارا!»
دیده ای تا به حال ؟ هر آنچه که در آتش اندازند بلافصله اول پوسته اش را فرامی گیرد و می سوزاند انگار آن جسم ، آتش را مانند لباسی می پوشد برتن خویش. نه؟
حال جسم ما وآتش دشمن ، زیبا لباسمان ، لباسی شهادت نام که می آراید سرا پای وجودمان!
تماشاکن شهادت پوشی مارا ! ببین که چه دیدنی شده ایم در مهمانی پروردگارمان.
این آتشی که تو برای خاموشی و مرگ و نابودی ما به راه انداختی روشنایی شعله هایش هرگز خاموشی ما را رقم نخواهد زد. چراکه مرگ مسلمان در راه پروردگارش نابودی نیست ، شهادت است زندگی ابدیست .
وصد البته این مائیم که با «اذان آه» خود طومار دراز سرکشی شما در برابر پروردگار را به آتش خواهیم کشید . بسوزان ما را که هرچه شهادت شهید سوزناک تر و درد ناک تر و سخت تر باشد نامش پرآوازه تر است . پس بسوزان ما را تا رساتر بشنوی نام شهیدان را !
حال درقسمت میانی قطعه« مکر شیطان » شاعردیگری وارد میدان شده واز زبان مسلمانان کشورهای عربی که بر علیه دیکتاتوری های ظالمانه کشور های خود قیام کرده اند سخن می گویدکه :
حال کنونی ما ، بسمت نور بازگشتن است . با بیرق های ایثار در ساحت ایمان طلوع کرده ایم . اینک مائیم که در تمام مسیرها به سمت صبح در جریانیم تا گام هایمان رادر نور ترسیم کنیم وقدمگاهمان در آسمان ها باشد . چرا که هدف بزرگ ما سربلندی در اوج آسمان هاست ودلمان با جلوه ی ایمانی که دارد برای این هدف می تپد و همانند شمشیری که جلایش ، تاریکی را شکافته در مسیری باشکوه به سمت این هدف در جریان است وچرا شهادت را به سمت خود نخوانیم؟ که این نوع مرگ خود زندگیست.
در قسمت سوم این شعر قهرمان شاعر ما این بار پس از سخنان مسلمانان قیام کرده و بیدار شده جهان ، رو به تمامی مسلمانان دنیا کرده سعی در بیدار کردن وجدان خفته ی آنان دارد . او می خواهد فطرت حق جوی آنان را برانگیخته کند و دعوتشان می کند به این موضوع که مسلمان بودن خود را از سر شروع کنید چرا که از حقیقت اسلام بسیار دور شده اید در طی این سالیان دراز. پس ازابتدا شروع کنید! نگاه کنید و ببینید که دنیای امروز شده یک بتخانه! تبرهای خود را بردارید واین همه بت های اطراف خود را مثل ابراهیم خلیل الله بشکنید.( اشاره به شکل گیری بیداری اسلامی در جهان و متهد شدن همه ی مسلمانان وامید وانرژی و دلگرمی دادن به آنها)
« تضاد شب وصبح در شبستان وصبح پیروزی» در واقع کنایه از اینکه به شکل آرام و نا پیدا و مخفی ، یعنی دقیقا از درون تاریکی و شرایطی که همه فکر می کنند خبری از مقاومت در برابرظالمان در دنیا وجود ندارد.
زیر پوست کشورهای مختلف که مردمش مسلمان اما حکومت هایشان دیکتاتوری است انقلاب هایی وسیع با عمقی زیاد نهفته است . انقلاب هایی با محتوای اسلامی که کم کم همگی به هم خواهند پیوست و قدرتمند خواهند شد . این رودها در نهایت به جمهوری اسلامی ایران که در واقع دریای واحد آنان و الگوی آنان بوده خواهند پیوست و از شبستان مساجد صدای صبح پیروزی بر ماذنه ها بلند خواهد شد .
در دو بیت آخر و در واقع در چهارمین قسمت شعر این قطعه ، شاعر برای آخرین بار رو به دشمن همه مسلمانان کرده . می گوید :
آن گروهی که باید از سعی باطل خود و از شکست و سر افکندگی اش بسوزد گروه توست ای دشمن ما !
چرا که عاقبت این ماجرا خوش است و از آن مسلمانان و پرستشگران مطیع خداوند است .

و نهایتا در بیت پایانی شعر شاعر امیدی فراوان به مسلمانان اکنون کشور های در حال انقلاب و تب دار داده می گوید :
درون ویران کنونی شما روزی مانند ایران اسلامی ما آباد خواهد شد اگر که مردم شما حق و درستی را از مشرقش که جایگاه شروع و طلوع اوست . روشنای صبح فردا را بخوانند ( کنایه از اینکه به دنبال حق طلبی رفتن را شروع کنید تا فردای روشنتان طلوع کند)